Eiteren drypp, jorda skakar
Eg vrir meg i smerte, lenka til berget

Eg er din angst, eg er din pine.
Tema meg du freista, du fanga meg i garn.
Eg let meg ikkje rokka, eg er kaos
eg er din skam.

Eg er din èvste visdoms bror,
og din fiende til din dèyande dag.

Bunden eg er, men eg ler av deg.
Tru ikkje eg er til for ¥ tena deg.

Eg er av ei verd du aldri (i ditt liv) kan skjèna,
for eg er vondskap, eg er urkraft.

Ein dag skal me mètast p¥ Vigridsletta.
Ein dag er eg fri for lenker og eiter.
Den dagen vil du skjèna kvifor eg blei til,
kvifor latteren gjallar i natta.
Den dagen skal me kjempa v¥r siste kamp,
og ta kvarandre av dage.

...Sola svartnar, jord sig i hav
p¥ hummelen bleiknar bjarte stjerner
Rèyken velatr fra veldige b¥l
Hègt leikar flammen
mot himmelen sjèl...