Viljið tær hoyra kvæði mítt,
viljið tær orðum trúgva,
um hann Ólav Trygvason,
hagar skal ríman snúgva.

Glymur dansur í høll,
Dans sláið ring
Glaðir ríða noregis menn
til Hildar ting.

Knørrur varð gjørdur á Noregis landi,
gott var í honum evni;
sjúti alin og fýra til
var kjølurin millum stevna.

Har kom maður á bergið oman
við sterkum boga í hendi:
"Jallurin av Ringaríki
hann meg higar sendi"

"Einar skalt tú nevna meg
væl kann boga spenna
Tambar eitur mín menski bogi,
ørvar drívur at renna"

"Hoyr tú tað, tú ungi maður
vilt tú við mær fara,
tú skalt verða mín ørvargarpur
Ormin at forsvara"

Gingu teir til strandar oman
ríkir menn og reystir
lunnar brustu og jørðin skalv
teir drógu knørr úr neysti

Einar spenti triðja sinni
Ætlar jall at raka
tá brast strongur av stáli stinna
í boganum tók at braka

Allir hoyrdu strongin springa
kongurin seg undrar
hvat er tað á mínum skipi
so ógvuliga dundrar

Svaraði Einar Tambarskelvir
kastar boga sín
Nú brast Noregi úr tínum hondum
kongurin harri mín

Nú skal lætta ljóðið av
eg kvøði ei longur á sinni
nú skal taka upp annan tátt
dreingir leggi í minnið